Baby znów w Bieszczadach (Babskie Bieszczady część IV)

      Przyszedł w końcu czas na post z cyklu odrabianie zaległości. W takie długie wieczory miło jest wrócić wspomnieniami do ciepłych, słonecznych i kolorowych chwil w Bieszczadach.

     W tym roku Babskie Bieszczady (BB) należały do Wielkiej Rawki, która witała nas – jak przystoi na wielką damę – za każdym razem w innej szacie. Raz zjawiała się w soczyście zielonej sukni, by potem przybrać korale z czerwonej jarzębiny i złocisty płaszcz. BB 2013 nieco różniły się od poprzednich. Wiosna była na 2/3, co jesień musiała później nadrobić osiągając 4/3 normy dzięki obecności pewnego rodzynka, który strzegł nas w ciemnym, nocnym lesie u stóp Połoniny Caryńskiej…

Oj działo się - słów kilka o 11. Krakowskim Festiwalu Górskim

Kolejny, już 11. Krakowski Festiwal Górski za nami! W dniach 6-8.12 pawilon dydaktyczno-sportowy Uniwersytetu Ekonomicznego pękał w szwach, zainteresowanie pokazem filmów, prelekcjami, warsztatami, panelami dyskusyjnymi i kiermaszem odzieży i sprzętu górskiego było ogromne! Nic dziwnego, po raz kolejny do Krakowa zawitała śmietanka polskiego i światowego środowiska górskiego, potwierdzając tym samym rangę najważniejszego tego typu wydarzenia w Polsce. Na festiwalu spędziliśmy niestety tylko sobotę. Krótko, ale za to bardzo intensywnie.

Sprzęt polecamy i nie

Przygotowaliśmy dziś nową porcję opisu sprzętu, którego jesteśmy szczęśliwymi (i nieszczęśliwymi) posiadaczami. Na stronie Rynsztunek znalazły się opisy kijów trekkingowych, palnika, termosu i śpiworów. Znajdziecie tam również opisy innych elementów naszego górskiego wyposażenia. Warto poczytać, jeśli ktoś zamierza kupić bliskim (lub sobie) jakiś prezent na Mikołaja czy pod choinkę. My chętnie wspomożemy Was radą w doborze sprzętu, jeśli macie pytania o sprzęt, piszcie - bim@zglowawgorach.pl. 

Tatry Zachodnie inaczej cz. II - Ryki i wyrypa na Jakubinie

Wędrując po Tatrach we wrześniu i październiku, nawet po najrzadziej odwiedzanych przez turystów rejonach, ciszy nie zaznamy. W tym okresie największym przedstawicielom kopytnych w Tatrach, czyli jeleniom szlachetnym, towarzyszą miłosne uniesienia zwane rykowiskiem. Głośne niskie ryki samców (byków) rozchodzą się niemal po każdej dolinie i są jednym z najbardziej widowiskowych, a zarazem tajemniczych zjawisk w leśnym świecie zwierząt jesienią. Podczas naszych wędrówek po górach wielokrotnie je spotykaliśmy, jednak nie aż na tak dużą (i głośną) skalę jak w czasie wycieczki przez pasmo Otargańców i jego kulminację Jakubinę.

Tatry Zachodnie inaczej cz. I - Baraniec

Na łamach bloga niejednokrotnie przedstawialiśmy nasze  alternatywne postrzeganie turystyki górskiej, zarówno jeśli chodzi o sposoby dojazdu, wyboru pasm górskich i przemierzanych szlaków jak i sposobów na nocleg czy też kuchni górskiej. Podczas planowania ostatniej wizyty w Tatrach Zachodnich (przełom września i października) po raz kolejny zawładnęła nami chęć zrobienia czegoś inaczej niż to zwykle bywa, a gdy do tej chęci dodamy jeszcze nutkę przygody i małego survivalu, to pokusa na alternatywę zaczyna robić się już całkiem spora. Czy można oprzeć się wizji przejścia pasma, które aż kipi od jesiennych barw i jest rzadko uczęszczane przez turystów, a na koniec dnia poczuć trochę dzikości i przespać się na polanie w klimatycznej, drewnianej chatce, z dala od komercyjnych i drogich „hoteli” górskich?

Mówimy jesień - myślimy Tatry Zachodnie

Delikatniejsze już słońce oświetla zielono-żółto-czerwone zbocza. Wierzchołki jakby łagodnieją przybierając złocisto-brązowe szaty… Wszystko spokojnie wyłania się z porannych mgieł ciesząc oczy grą ciepłych kolorów, w której wraz ze słońcem uczestniczą tacy zawodnicy jak: sit skucina, kosmatka brunatna, a nawet borowina. A jaki spektakl potrafi zapewnić zjawisko inwersji! I jeszcze pomyśleć, że oglądamy to wszystko słysząc w dolinie głośno ryczące byki jeleni, które walczą o swój harem ;) Dla nas jesień = Tatry Zachodnie.

Zanim opublikujemy post z ostatniego jesiennego wypadu w te góry (30.09-02.10.2013), jako przedsmak do Wystawy dorzucamy kilka zdjęć z naszych wcześniejszych jesiennych wypadów w zachodnią część Tatr. Cofając się do końca września 2011 zapraszamy na słoneczną, kolorową wędrówkę przez Halę Kondratową i Kopę Kondracką, Czerwone Wierchy, Halę i Dolinę Tomanową, Ornak, Błyszcz, Bystrą oraz Starorobociański, Kończysty i Trzydniowiański Wierch do Doliny Chochołowskiej. Z  kolei wrzesień 2012, kiedy to spędziliśmy noc w lesie na rykowisku, należał do Doliny Chochołowskiej, Wołowca, Jarząbczego Wierchu, Doliny Jamnickiej, Rohaczy, Rakonia i Grzesia.

W Przedreptane dorzucamy do Tras tatrzańskich wrześniowe szlaki przemierzone w 2011 i 2012.

Jesień wcale nie musi być smutnym pożegnaniem lata :) !!!

Dwa tatrzańskie światy

Deszczowa i chłodna aura za oknem ewidentnie próbuje nam wmówić, że czas szykować się już do jesieni i zapomnieć o upalnym i pogodnym lecie. Na przekór naturze wracamy wspomnieniami do słonecznych, lipcowych dni, które mieliśmy przyjemność spędzić w Tatrach Wysokich, zarówno po słowackiej, jak i polskiej stronie. Granica, która wydawałoby się, że współcześnie za sprawą traktatu z Schengen jest jedynie formalną linią oddzielająca te dwa kraje, w rzeczywistości stanowi magiczną barierę pomiędzy dwoma kompletnie różnymi światami, zarówno przyrody jak i ludzi.

Garść nowości

Na blogu pojawiły się, tradycyjnie, mapka i profile wysokościowe trasy, podsumowujące wpisy o Karpatach Rodniańskich odwiedzonych przez nas w lipcu 2011 r. Dodatkowo zapraszamy do zajrzenia do wystawy zdjęć z tejże wyprawy oraz slidera na dole bloga, gdzie dodaliśmy kilkanaście nowych panoram. Pozdrawiamy! :) 

Rodniańska kraina serwatką płynąca (Rumunia 2011, część III)

     Gdy nasza wędrówka szlakiem Gór Rodniańskich zbliżała się ku końcowi, myśleliśmy, że limit przygód i wrażeń na ten wyjazd mamy już wyczerpany. Byliśmy w błędzie. Okazało się, że miejsce to ma nam jeszcze wiele do zaoferowania, a Rodnianki tak łatwo nie będą chciały nas wypuścić i pożegnają nas zabawą w "ciuciu-babkę", pomachają kopytem i nakarmią tym, co sobie wymarzyliśmy...

Charakterem trochę Alpy, duszą prawdziwe Karpaty (Rumunia 2011, część II).

     Czy warto czasem przemoczyć buty, zmarznąć, a potem walczyć psychicznie z kurczącym się żołądkiem? Na to pytanie odpowiedzieliśmy sobie w 4 i 5 dniu naszego pobytu w Górach Rodniańskich. Tak bardzo chcieliśmy, by w końcu dane nam było zobaczyć panoramy tego wyjątkowego miejsca - istnej perełki w morzu Karpat Wschodnich i sprawdzić, czy faktycznie odnaleźć tu można nutę alpejskości. Pragnienie to, przy pomocy matki natury, przewiało chmury, odpędziło deszcz i przygnało słońce, które rozświetliło niezwykłe widoki. Rozpoczęły się piękne rodniańskie dni, które dostarczyły nam wielu niezapomnianych atrakcji...

Góry Rodniańskie - nasza sztuka cierpliwości i spełniania marzeń (Rumunia 2011, część I).

   Latem 2011 roku zapragnęliśmy ziścić jedno z wielu górskich marzeń – odwiedzić Karpaty Rumunii. Wybraliśmy Góry Rodniańskie (Munții Rodnei), zwane Alpami Rodniańskimi ze względu na swoje strome zbocza i ostre wierzchołki, a jednocześnie posiadające duszę Karpat Wschodnich o rozległych, zielonych przestrzeniach z nutą dzikości. Wyjazd ten totalnie wykroczył poza sferę moich wyobrażeń i mocno wrył się w pamięć. Każdy dzień widzę dziś tak szczegółowo, jakby wydarzył się wczoraj. Tylu przygód i emocji po prostu nie można zapomnieć!

Plecakowy Rynsztunek

W zakładce Rynsztunek wrzuciłam porcję plecaków i małą szczyptę spodni.

Pewnie każdy ma swoją ulubioną rzecz na górskie wypady. Ja wielkim sentymentem darzę plecak, z którym wędruję już 11 lat i nie mam potrzeby, ani zamiaru zamienić go na "lepszy" model...

Smutek i groza w Górach Marmaroskich (Rumunia 2013, część III)

Już od ponad 250 tys. lat człowiek rozumny zamieszkuje planetę Ziemia i aby przeżyć korzysta z jej naturalnych zasobów i wszelakich darów natury. Już dawno uświadomiłem sobie, że sposób w jaki nimi gospodarujemy nie jest rozsądny i podąża w złym kierunku. Wędrówka marmaroskimi grzbietami w wielu miejscach nastraja niestety do smutnych i poważnych refleksji nad tym co widzimy wokół i z żalem muszę stwierdzić, że najgorsze co mogło spotkać Ziemię, to pojawienie się na niej człowieka…

Pan z siekierą i Tata na mecie, czyli rodzinne Bieszczady

„Dajesz Stanley!” – kibicujemy z całych sił. Tata pędzi czerwonym szlakiem w kierunku Brzegów Górnych. Za chwilę wpada jak bomba do przepaku w Berehach i już pytają go o numer startowy zawodnika…

Tydzień temu odbył się w Bieszczadach X Bieg Rzeźnika – najtrudniejszy polski jednodniowy bieg. Na zawodników, jak co roku, czekało 78 km czerwonego szlaku od Komańczy do Ustrzyk Górnych. Wielki SZACUN dla uczestników! Gdy czytałam relacje z biegu i oglądałam zdjęcia uczestników, przypomniał mi się wybryk Taty sprzed 2 lat. Jeżeli ktoś myśli, że z wiekiem ludzie tracą fantazję, jest w WIELKIM BŁĘDZIE!

Od kuchni: Purée po tuningu

Mieszkańcy strefy międzyzwrotnikowej wcinają bataty, Arabowie Kuskus, Chińczycy ryż, a Polacy ziemniaki. Aby zachować odrobinę patriotyzmu pokarmowego, w naszym wyprawowym jadłospisie znalazło się bardzo polsko brzmiące (:-P) purée ziemniaczane. Danie mocno sycące J!

W oczekiwaniu na część III wyprawy w Góry Marmaroskie Rumunii (Mateusz już się produkuje), zapraszamy ponownie do działu Od kuchni - obiadokolacje.

Od kuchni: Warzywa do wszystkiego

Niewątpliwie zaliczamy się do warzywożerców. Górski wyjazd wcale nie musi oznaczać pożegnania z marchewką, papryką czy buraczkami. W dziale Od kuchni przedstawiamy sposób na zapakowanie do plecaka całej gamy warzyw kosztem niewielkiej ilość miejsca i małego ciężaru. Nie rezygnujmy z tak ważnego źródła błonnika, witamin, minerałów i mikroelementów!

Z plecakiem wśród marmaroskich zwierząt (Rumunia 2013, część II)

     Góry urzekają nie tylko pięknymi krajobrazami rozległych polan, hal, przełęczy, ostrych grzbietów, stromych przepaści czy rwących potoków. To nie tylko magiczne wschody i zachody słońca. Urzeka w nich życie - tętniące, dzikie, wolne. Tak jak odwiedzając obcy kraj poznajemy jego ludność i kulturę, w górach gości nas ziemia lokalnego królestwa zwierząt. Jesteśmy zdani na ich wyrozumiałość i cierpliwość.

Zastanówcie się, co byście wybrali? Towarzystwo niedźwiedzi, nocne skrzeczenie i gulgotanie przy namiocie czy węża pod nogami? My nie mieliśmy tego typu dylematów… Dostaliśmy wszystko!

Karpaty Marmaroskie (Muntii Maramuresului) – smak wolności (Rumunia 2013, część I)

    Są owiane legendą niedostępności i tajemniczości, dzikie i w większości nieskażone cywilizacją. Karpaty Marmaroskie to synonim swobody, gdzie można poczuć się naprawdę wolnym. Brak znakowanych szlaków na większości obszaru, często również ścieżek, jest czymś wyjątkowo przyciągającym i dającym niezależność, jednak dla mało doświadczonego górskiego piechura może okazać się nierozwiązywalną zagadką. W górach innych niż wszystkie, w których mieliśmy okazję być,  gdzie ruch turystyczny w zasadzie nie istnieje, łatwo o przygody. Było ich sporo, zapamiętamy je na zawsze...    

Kwietniowe Tatry Zachodnie w Wystawie i Przedreptane

Jeśli macie ochotę zobaczyć więcej zdjęć z kwietniowego, jeszcze zimowego wyjazdu w Tatry Zachodnie, zapraszamy do oglądnięcia Wystawy :) A w zakładce Przedreptane jak zwykle znajdziecie również schemat trasy. Miłego oglądania :)

Kwiecień plecień w Tatrach Zachodnich

Kwiecień plecień naprawdę poprzeplata trochę zimy, trochę lata. Podczas gdy krokusy, niczym wiosenni posłańcy, ogłaszają pobudkę i nowe życie, kilkaset metrów wyżej, pod zwałami śniegu, przyroda wciąż pogrążona jest w głębokim śnie. Na najwyższych grzbietach, lód i śnieg pod stopami nie ustępuje żarowi lejącemu się z nieba. Miesiąc ten łączy wiele skrajności, które współgrając ze sobą, potrafią stworzyć niesamowitą mieszankę, niekiedy piorunującą. Odczuliśmy to na własnej skórze (dosłownie!) wędrując po Tatrach Zachodnich, tuż przed naszym majówkowym wypadem w Karpaty Rumunii. Skutki tatrzańskiej, kwietniowej wędrówki widoczne są na nas do dzisiaj…

Sentymentalny Luboń Wielki

         Lipiec 1996. „Jeszcze tylko parę kroków” – podpowiada mama. Tata kijem pokazuje nam wyłaniające się zza drzew schronisko. „Jakie ładne!” – wykrzykujemy z młodszą siostrzyczką. Za chwilę będziemy na szczycie Lubonia Wielkiego. W białych adidaskach, getrach w panterkę i czapce z daszkiem, wychodzę na moją pierwszą górę. Nie wliczam tutaj wcześniejszych wycieczek szkolnych, niech Luboń będzie tym pierwszym! Uśmiechnięta od ucha do ucha stawiam swoje pierwsze kroki w Beskidzie Wyspowym, zupełnie nieświadoma wrażeń, jakie zafundują nam rodzice jeszcze tego dnia. Z całą pewnością nie spodziewam się tego, że za parę godzin na żółtym szlaku słychać będzie jeden wielki ryk, wycie i chlipanie…
       Wrzesień 2011. Zdążyliśmy w ostatniej chwili. Schronisko na Luboniu Wielkim wygląda dzisiaj tak, jak 15 lat temu. Za parę dni to się zmieni. Właśnie dowiadujemy się, że 80-letnia elewacja o słonecznym odcieniu zostanie wymieniona w związku z remontem schroniska. Czyżby jakiś podprogowy przekaz przyprowadził mnie w to sentymentalne dla mnie miejsce, abym jeszcze parę dni przed tym, jak zmieni swój wygląd, mogła przywołać wspomnienia ze swojej pierwszej wizyty na Luboniu. W głowie odbywam podróż w czasie….

.

Trzeci dzień wiosny w Gorcach

Wieje lodowaty wiatr, -15^oC wskazuje termometr, a śnieg sięga 1,5 metra (o ile nie więcej). W Tatrach lawinowa czwórka, a na Babiej Górze trójka. Jupiii!!! Witamy wiosnę, a dokładnie trzeci dzień wiosny kalendarzowej i czwarty astronomicznej… Zaraz, zaraz czy wszystko gra? Nie byłabym tego taka pewna, ale za to wiem, że Gorce wyglądają dzisiaj przepięknie i wcale nie żałuję takiego przywitania „wiosny”!

Nowości w Wystawie i Przedreptane

Jeśli macie ochotę zobaczyć więcej zdjęć z wyjazdu w Alpy Julijskie, zapraszamy do oglądnięcia Wystawy :) W zakładce Przedreptane dodałem również schemat trasy z Alp właśnie. Miłego oglądania :)

Alpy Julijskie + Triglav = cudowny weekend w Słowenii

Alpy Julijskie – góry szczególne. Dlaczego? To tam udaliśmy się na pierwszy, wspólny wyjazd w góry poza nasz kraj. Tam też po raz pierwszy mieliśmy okazję wspinać się na „żelaznych drogach” - via ferratach oraz stanąć na szczycie jednej z najbardziej majestatycznych gór Europy – Triglavie. Dziś przyszedł czas,  żeby podzielić się wspomnieniami i wrażeniami z tego absolutnie wyjątkowego pasma górskiego. Mimo, że wielu szczegółów już dziś nie pamiętam, wrześniowy wypad w 2010 r. w Alpy Julijskie pozostanie w mojej pamięci jako ten niezwykły. Wtedy to na dobre połknąłem górskiego bakcyla, który trzyma mnie mocno w uścisku aż do dziś. I oby nigdy nie puścił…

Dzieje się - Przekaż 1% dla Sebastiana

Nowa inicjatywa na naszym blogu - pomóżmy Sebastianowi Nikielowi w walce z nie jedną, a wieloma chorobami i schorzeniami. Więcej w zakładce Dzieje się. Zachęcamy do pomocy, liczy się każda złotówka!

Mijając się z niedźwiedziem w Tatrach

     Ponad 100 lat temu, około 600 km od Zakopanego, ważyły się losy naszej narodowej perełki. Czy potraficie wyobrazić sobie Tatry Polskie bez Morskiego Oka, Czarnego Stawu Pod Rysami i majestatycznych Mięguszowieckich? Każdy najmniejszy fragment naszych Tatr jest bardzo ważny, w końcu mamy ich tak niewiele. Są jak kropla wody w morzu Karpat. Pomiędzy rozległymi, głównie lesistymi pasmami znalazły się góry o polodowcowym charakterze. Mnogość form postglacjalnych, pięknie i wyraźnie zachowanych, rysuje się jak na dłoni. Dbajmy więc o nie! Już i tak są mocno nadwyrężone beztroskim zachowaniem turystów. Niech ich flora i fauna żyje własnym rytmem. Nie dopuśćmy do sytuacji, gdy niedźwiedź żebrze o pokarm od turysty. Chociaż... czy czasem nie jest już za późno? Na to pytanie odpowiedzieliśmy sobie podczas pewnego czerwcowego wypadu w Tatry...

Gorgany - góry dzikie, góry z historią (Ukraina 2012, część II)

Karpaty Wschodnie urzekają na wiele sposobów. Różnorodność pasm górskich i ich niedostępność, pierwotny, nieskażony współczesną cywilizacją charakter to cechy, za sprawą których góry te są tak fascynujące. Wchodzące w ich skład Gorgany, uważane za najdziksze góry Europy, były świadkiem wielu historycznych wydarzeń i do dziś kryją wiele tajemnic, które czekają na śmiałków żądnych ich odkrycia.    

Lodowa kraina baśni. Zimowy Beskid Wyspowy.

Zimowa kraina Beskidu Wyspowego skuta jest lodem, tak jak kiedyś serce złej Mogielicy. Przełęcz Gruszowiec zieje chłodem, jakby coś tu pękło, umarło. I choć tyle łez tędy spłynęło, tak wiele mogił wyrosło, miejsce to przyciąga i zachwyca. Stoję ponad chmurami, oślepiona promieniami słońca wędruję poprzez pola tęczowych diamentów i już sama nie wiem czy jestem w baśni, czy na jawie…

Gorce w śnieżnej otulinie na rozpoczęcie sezonu 2013.

Gdzieś przed Kiczorą, o zmroku, rozluźniony skiturowiec wita się z nami sunąc lekko po śniegu… no właśnie – „PO”. Patrzymy na niego z lekką zazdrością, tonąc w białym puchu co najmniej po kolana. Noc już nas dotyka swoją lodowatą dłonią, tuż za szczytem utoniemy w ciemnościach, rozjaśnionych jedynie przez śnieg i nasze czołówki. Niebo spowiły gęste chmury, zasłaniając gwiezdne latarenki. Czyżby kolejna nocna przygoda? W zimowych warunkach może być różnie… Jest to nasz pierwszy wypad A.D. 2013, czy będzie dobrą wróżbą na cały rok? Przekonamy się…

Żegnaj stary, witaj nowy. Przełom w Pieninach

Pieniny – wapienne pasmo na pograniczu Polski i Słowacji, słynie z majestatycznego przełomu Dunajca, Trzech Koron, reliktowej sosny na Sokolicy i flisaków, spławiających drewniane tratwy pomiędzy strzelistymi masywami. Nam kojarzyć się będzie z przełomem 2012 i 2013 r. na oblodzonych szlakach i imprezą sylwestrową w Szczawnicy.